وبلاگها

سلام واشنگتن!

Monday, April 10, 2006
گزارش تصویری و غیر تصویری من از سفرم به واشنگتن:



پس از ایستادن در مرز کانادا و امریکا و خریدن سوغاتی های "آی لاو کانادا" برای هم خانه گرامی، با اجازه آقایان هموطن دیپورتچی که چپ و راست بنده را محکوم به ضد امریکایی بودن می کنند، با ماشینم که تمام وسایل زندگی تورنتویی ام در آن چپانده شده بود وارد خاک پاک امریکا شدم و پس از 9 ساعت رانندگی و گذشتن از ایالات نیویورک و پنسیلوانیا و مری لند، وارد واشنگتن شدم.



توضیح: لیزا سیمپسون به واشنگتن می رود و با دیدن رد و بدل رشوه در کاخ سفید موقع دیدارش از مجسمه های تاریخی، افسرده می شود!



هم خانه ام آدم خوبی است. به نظر ساکت می آید و از قضا دوره لیسانسش را هم انتروپولوژی خوانده و بعد "توسعه بین المللی" خوانده و کلی حرف برای گفتن داریم. او کارهای یکی از استادان کمیته من را خوانده و من کارهای استاد مشاور او را خوانده ام و خلاصه با وجود اینکه خانه را از روز "کریگز لیست" که یک لیست اینترنتی است پیدا کردم، حد اقل صاحب خانه آدم خوبی از آب درآمد. خانه هم خوب است و تر و تمیز و بزرگ، اما مشکل بزرگتر از خودش این است که مترو از روبروی پنجره اطاق خوابم می گذرد و انگار که در قطار خوابیده ام! دیشب تا صبح حداقل 5 بار با صدای قطار بیدار شدم. اینترنت هم هنوز نگرفته ام و دارم از سیگنال در و همسایه استفاده می کنم که اعتبار ندارد و هر لحظه قطع می شود. خب این هم از مزایای خانه کرایه کردن از راه دور. حالا که غُر ورود به واشنگتن را زدم، بروم سر اصل مطلب:

روز اول ورود من به واشنگتن همزمان است با یکی از بزرگترین راهپیمایی هایی که مردم از سراسر امریکا برایش می آیند به پایتخت: روز ملی عدالت برای مهاجران. امروز ساعت 4 عصر، در برابر "واشنگتن مانیومنت" تظاهرات سراسری برگزار است که حالا که خانه ام عملاً در مترو است، از پنجره می پرم توی قطار و مثل لیزا سیمپسون در برابر مانیومنت ظاهر خواهم شد! می گویند انتظار شرکت صد و هشتاد هزار نفر را دارند. اگر واشنگتن نیستید، اما در امریکا زندگی می کنید، به صفحه دهم آوریل بروید و نامه ای را که به کنگره در دفاع ار حقوق مهاجرین نوشته شده را امضا کنید. اگر می خواهید بدانید در شهر شما تظاهرات کجاست، به این صفحه مراجعه کنید.

لینک ثابت این مطلب  |  |