اصرار به دانستن

هفته پیش به کنفرانس دانشگاه هاروارد در مورد اینترنت و جامعه رفتم تا هم حسین درخشان را ملاقات کنم و هم با جو موجود در دنیای خلاقان و دست اندرکاران اینترنت درامریکای شمالی آشنا شوم. حسین در موردتشبیه وبلاگ به پنجره، پل، و کافه سخن گفت که یه نظر من جالبه و سر فرصت و زمانی که تایپ فارسی ام تند شد در موردش خواهم نوشت (کیبورد فارسی ندارم و دارم دو انگشتی تمرین میکنم که جای حروف را یاد بگیرم!) . در سفرم به کمبریج با یک تیر دو نشان زدم چون علیرضا دوستدار را هم ملاقات کردم، هر چند که او زیاد نماند و رفت تا

برکلی را تمام کند. امیدوارم قبول شود تا کارهای آینده اش به ابعاد مطالعات مردم شناسی در زمینه دیاسپورای ایران و اینترنت اضافه کند. نکته ای که توجهم را جلب کرد اصرار بسیاری از برگزارکنندگان و شرکت کنندگان کنفرانس در دانستن محتوای وبلاگها در زبانهای دیگر، بخصوص فارسی، عربی، چینی و چندی از زبانهای عمده وبلاگنویسی بود. از خود پرسیدم چرا در این کنفرانس چنین اصراری برای دانستن محتوای وبلاگهای برای مثال، فرانسوی، که تعدادشان هم بسیار است وجود نداشت؟ یاد

فوکو افتادم و نوشته هایش در مورد رابطه قدرت و دانستن و ارائه "حقیقت". پیگیری کردن این رابطه ها بخش عمده ای از تحقیق من در وبلاگستان را تشکیل میدهد. در مورد متدها و سایر جنبه های تحقیقم بیشتر خواهم نوشت. فعلا از خود گفتن کافی است. از صنم مهربان که با وجود مشغله درسی اش از راه دورعصای دست این وبلاگنویس بیسواد شده ممنونم. شناختن نسل جوانتر پرکار باعث دلگرمیست. نمیدانم چرا حروف انگلیسی بزرگ در میاد... کمک؟